Budo Society Musashi _cc781905-5cde-313c-bad3-bad3-bad
Or give us a text through WhatsApp
Dojo: Stoke Damerel Parish Centre
Paradise Rd, Stoke, Plymouth
PL1 5QL
Ju Jitsu
Ju-jitsu (jiu-jitsu) Ju-jitsu (jiu-jitsu, ju-jutsu) – Japans vechtsportsysteem. Basismethoden voor aanvallen zijn onder meer slaan of slaan, stoten of stoten, schoppen, gooien, vastpinnen of immobiliseren, wurgen en gewrichtsvergrendeling.
Het woord ju-jitsu (jiu-jitsu) is een generieke term voor een bijna ondefinieerbaar vechtsysteem, voornamelijk ongewapend, maar in sommige gevallen met wapens, dat gedurende vele eeuwen en over verschillende continenten tot ons is gekomen.
De technieken van ju-jitsu, waarvan er vele al eeuwen bestonden voordat de term werd bedacht, zijn afkomstig uit Japan en worden algemeen beschouwd als georganiseerd in een identificeerbaar systeem door Hisamori Taken-ouchi, oprichter van de Takenouchi Ryu (school) in 1532. Deze school van vechtsporten wordt vaak beschouwd als de eerste homogene bron van ju-jitsu-technieken. Er waren echter veel andere verschillende ryu's die talloze gespecialiseerde gevechtssystemen beoefenden en die verschillende elementen van de kunst benadrukten. Ju-jitsu omvatte daarom technieken van stoten, trappen, slaan, gooien, vasthouden, vergrendelen, verstikken en vastbinden, evenals het gebruik van bepaalde wapens.
Het scala aan technieken dat het systeem omvat is enorm en er zijn duizenden pagina's nodig om ze volledig te beschrijven.
De klassieke jiu-jitsu ryu waren de voorlopers van de moderne Japanse vechtsportscholen zonder wapens, maar het zou misleidend zijn om te denken dat jiu-jitsu ooit een duidelijk gedefinieerde homogene activiteit op zich was. Veel van de technieken van jiu-jitsu bestonden in andere oudere gevechtssystemen voordat de term jiu-jitsu werd bedacht.
De inherente verwarring in de situatie wordt nog groter gemaakt door het bestaan van twee verschillende soorten jiu-jitsu: klassiek en modern. Klassieke jiu-jitsu is een heel ander fenomeen dan de moderne variant. Er zijn maar heel weinig klassieke jiu-jitsu-scholen over, allemaal in Japan en allemaal onderwijzen ze de technieken op de traditionele manier. Beoefenaars van klassieke jiu-jitsu in het moderne Japan worden door hun samenleving op vrijwel dezelfde manier beschouwd als Engelse mediëvisten die zich kleden in harnassen en steekspelen; als vermakelijke excentriekelingen.
In werkelijkheid is het traditionele jiu-jitsu in Japan als een levende, zich ontwikkelende activiteit bijna volledig vervangen door judo.
Modern jiu-jitsu daarentegen is bijna uitsluitend een westers fenomeen en wordt door duizenden beoefend in verschillende clubs en organisaties in heel Europa en Amerika. Net als bij klassiek jiu-jitsu is ook dit allesbehalve homogeen. Verschillende stijlen en associaties hebben hun eigen filosofieën en accenten, variërend van zeer esthetisch (en soms functioneel) tot puur praktisch. Sommige dojo trainen in het gebruik van wapens (in tegenstelling tot het bestuderen en oefenen van ongewapende technieken tegen gewapende aanvallen), andere brengen hun systemen op de markt als 'all-in', maar ongewapend vechten. Sommige scholen onderwijzen reactieve verdedigingsfilosofieën, terwijl andere pleiten voor 'eerst binnenkomen', met als motto 'behandel anderen zoals zij u zouden behandelen, maar doe het eerst'. Sommige exponenten beschouwen ju-jitsu niet eens als een krijgskunst en beschouwen het liever als pure zelfverdediging, waarbij alle ethische overwegingen buiten beschouwing worden gelaten.
Een van de belangrijkste principes van het moderne ju-jitsu is het vinden van de zwakste plek van de tegenstander, gebaseerd op kennis van de anatomie en de basisprocessen van het lichaam. De effectiviteit van atemi-waza, of drukpuntgrijpende aanvallen op zenuwcentra, wordt aanzienlijk vermenigvuldigd door het juiste doelgebied te selecteren. Een van de eerste dingen die een ju-jitsu-student leert, is de basisanatomie en de locatie van de kwetsbare delen van het lichaam. Natuurlijk zijn veel van deze essentiële punten algemeen bekend, terwijl andere beter bekend zijn in de vechtsporten. Vooral de ogen, keel, neus, solar plexus en testikels zijn het doelwit van een straataanval. De lagere delen van het lichaam zijn eerder het doelwit bij een schopaanval, terwijl het gezicht eerder kwetsbaar is bij een stootaanval.
Atemi-waza (zie Kyusho Jitsu en Dim Mak) is echter een veel exactere wetenschap dan de grove slagen van de typische straatvechter of overvaller en er zijn veel meer doelgebieden voor een breder scala aan technieken dan de ongetrainde persoon zou kunnen. mogelijk raden.
